Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

an eruption

  • 1 eruptio

    ēruptĭo, ōnis, f. sortie brusque, irruption, éruption, invasion.    - vitiorum eruptio: brusque éclosion des vices.
    * * *
    ēruptĭo, ōnis, f. sortie brusque, irruption, éruption, invasion.    - vitiorum eruptio: brusque éclosion des vices.
    * * *
        Eruptio, Verbale. Plin. Saillie avec impetuosité.
    \
        Eruptiones. Caes. Saillies de gensdarmes du camp, des garnisons, ou d'une ville sur leurs ennemis.

    Dictionarium latinogallicum > eruptio

  • 2 impetigo

    impetigo, ĭnis, f. [st2]1 [-] Cels. Plin. éruption cutanée, dartre. [st2]2 [-] Col. cal formé aux jambes des chevaux. [st2]3 [-] Plin. gale formée sur les figues.
    * * *
    impetigo, ĭnis, f. [st2]1 [-] Cels. Plin. éruption cutanée, dartre. [st2]2 [-] Col. cal formé aux jambes des chevaux. [st2]3 [-] Plin. gale formée sur les figues.
    * * *
        Impetigo, penul. prod. impetiginis, f. g. Plin. Galle ou gratelle, Feu volage.

    Dictionarium latinogallicum > impetigo

  • 3 impetus

    impetŭs, ūs, m. [in + peto] [st1]1 [-] mouvement qui pousse en avant, élan, impétuosité, mouvement violent, fougue, rapidité, violence.    - animalia quaedam impetum habent, Sen.: certains animaux peuvent se porter librement en avant.    - cursum habent quaedam (signa) et impetum, Quint.: certaines statues présentent l'attitude de personnes qui courent, qui se portent en avant.    - impetum capere: prendre son élan.    - impetum facere in aliquem, in aliquid: se jeter sur qqn, sur qqch.    - magno impetu tetendit ad Domitium, Caes. BC. 3: il marcha en toute hâte contre Domitius.    - magno impetu oppidum oppugnare: attaquer vivement une ville.    - impetus C. Gracchi, Tac.: la fougue de C. Gracchus.    - uno impetu potare, Plin.: vider (la coupe) d'un seul trait. [st1]2 [-] choc, charge, attaque violente, assaut, élan.    - impetum excipere (facere, sustinere, ferre): soutenir une attaque (un assaut).    - impetum alicujus reprimere (frangere, retardare): réprimer l'élan de qqn.    - primo impetu, Caes.: au premier choc.    - continenti impetu, Caes.: d'un élan soutenu.    - fit impetus, Cic.: on se précipite. [st1]3 [-] accès, crise, paroxysme (d'une maladie).    - impetus febris, Cels.: paroxysme de la fièvre.    - impetus podagrae, Plin.: attaque de goutte.    - impetus pituitae in facie, Plin.: éruption de pustules au visage. [st1]4 [-] mouvement rapide, violence (des flots, du vent, de la flamme), cours rapide, pression (d'un poids), vivacité.    - magno impetu erumpentes fluvii, Sen.: fleuves roulant avec une grande impétuosité. [st1]5 [-] violence (d'une passion), élan, enthousiasme, vif désir, envie, fougue, emportement; instincts (au plur.).    - Bessus occidendi protinus regis impetum ceperat, Curt.: Bessus avait conçu l'affreux dessein de tuer sur-le-champ le roi.    - impetus est mihi + inf. Ov.: j'ai le vif désir de, je brûle de, il me tarde de.    - cum indomitos impetus volgi cohibere non possit, Cic. Rep. 1: puisqu'on ne peut contenir les emportements sans frein de la foule.    - da spatium tenuemque moram, male cuncta ministrat impetus, Stat.: diffère un moment, la précipitation est un guide funeste.    - animalia, quae habent suos impetus, Cic. Off. 2: les animaux qui ont leurs propres instincts. [st1]6 [-] inspiration, enthousiasme.    - divinus impetus, Cic.: élan divin, inspiration divine, enthousiasme sacré.    - sacer impetus: élan divin, enthousiasme sacré.
    * * *
    impetŭs, ūs, m. [in + peto] [st1]1 [-] mouvement qui pousse en avant, élan, impétuosité, mouvement violent, fougue, rapidité, violence.    - animalia quaedam impetum habent, Sen.: certains animaux peuvent se porter librement en avant.    - cursum habent quaedam (signa) et impetum, Quint.: certaines statues présentent l'attitude de personnes qui courent, qui se portent en avant.    - impetum capere: prendre son élan.    - impetum facere in aliquem, in aliquid: se jeter sur qqn, sur qqch.    - magno impetu tetendit ad Domitium, Caes. BC. 3: il marcha en toute hâte contre Domitius.    - magno impetu oppidum oppugnare: attaquer vivement une ville.    - impetus C. Gracchi, Tac.: la fougue de C. Gracchus.    - uno impetu potare, Plin.: vider (la coupe) d'un seul trait. [st1]2 [-] choc, charge, attaque violente, assaut, élan.    - impetum excipere (facere, sustinere, ferre): soutenir une attaque (un assaut).    - impetum alicujus reprimere (frangere, retardare): réprimer l'élan de qqn.    - primo impetu, Caes.: au premier choc.    - continenti impetu, Caes.: d'un élan soutenu.    - fit impetus, Cic.: on se précipite. [st1]3 [-] accès, crise, paroxysme (d'une maladie).    - impetus febris, Cels.: paroxysme de la fièvre.    - impetus podagrae, Plin.: attaque de goutte.    - impetus pituitae in facie, Plin.: éruption de pustules au visage. [st1]4 [-] mouvement rapide, violence (des flots, du vent, de la flamme), cours rapide, pression (d'un poids), vivacité.    - magno impetu erumpentes fluvii, Sen.: fleuves roulant avec une grande impétuosité. [st1]5 [-] violence (d'une passion), élan, enthousiasme, vif désir, envie, fougue, emportement; instincts (au plur.).    - Bessus occidendi protinus regis impetum ceperat, Curt.: Bessus avait conçu l'affreux dessein de tuer sur-le-champ le roi.    - impetus est mihi + inf. Ov.: j'ai le vif désir de, je brûle de, il me tarde de.    - cum indomitos impetus volgi cohibere non possit, Cic. Rep. 1: puisqu'on ne peut contenir les emportements sans frein de la foule.    - da spatium tenuemque moram, male cuncta ministrat impetus, Stat.: diffère un moment, la précipitation est un guide funeste.    - animalia, quae habent suos impetus, Cic. Off. 2: les animaux qui ont leurs propres instincts. [st1]6 [-] inspiration, enthousiasme.    - divinus impetus, Cic.: élan divin, inspiration divine, enthousiasme sacré.    - sacer impetus: élan divin, enthousiasme sacré.
    * * *
        Impetus, huius impetus, pen. corr. Plaut. Grand randon, Impetuosité, Vehemence, Effort, Envahie.
    \
        Primo impetu. Plin. iunior. Au premier assault, De la premiere envahie, De la premiere poincte.
    \
        Impetus animi. Plin. Cic. Vehemence de coeur.
    \
        Impetus pituitae. Celsus. Impetueuse fluxion de, etc.
    \
        Sceleratus impetus delendi imperii. Cic. Meschant vouloir et entreprinse de, etc.
    \
        Impetum capere in aliquem. Plin. Se jecter sur aucun de grande roideur.
    \
        Cepisse impetum Flauius ferebatur, in scena Neronem aggrediendi. Tacit. On disoit que Flavius fut une fois deliberé d'assaillir Nero, etc.
    \
        Contundere impetus alicuius. Horat. Rompre.
    \
        Impetum dare. Liu. Assaillir impetueusement, Donner dedens les ennemis, Courir de grand force et grand randon dedens les ennemis.
    \
        Impetum dare. Quintil. Esmouvoir, Inciter, Donner roideur et vigueur.
    \
        Impetum excipere. Caesar. Recevoir, Soustenir le choc.
    \
        Feros impetus exuere. Seneca. Laisser.
    \
        Impetum facere. Cic. Venir contre quelque chose de grande roideur, De toute sa force par maltalent.
    \
        Impetum facere in agros inimicorum. Liu. Faire ravage, Faire courses.
    \
        Impetum facere in bona et fortunas alicuius. Cic. Faire effort, Se fourrer és biens d'aucun.
    \
        Incurrere caeco impetu in aliquem. Cicero. Luy courir sus à l'estourdi, sans regarder comment, ne qu'il en adviendra.
    \
        Percellere impetu aliquem, et irruere in eum. Cic. Choquer contre aucun de grand randon et de grande force.
    \
        Fuit impetus illi in medios rogos ire. Ouid. Il s'efforcea, Il se mist en son effort de se jecter, etc. Il se delibera de, etc.
    \
        Sumere impetum. Quintil. Comme celuy qui recule pour mieulx saillir, Reprendre force et roideur.
    \
        Rex impetu animorum vtendum ratus, secunda vigilia castra mouit. Liu. Ce pendant qu'ils estoyent deliberez. B.
    \
        Impetus in oratione. Cic. Vehemence.
    \
        Impetu vno. Plin. Tribus congiis epotis vno impetu. Tout d'un coup, Tout d'un traict, D'une haleine.

    Dictionarium latinogallicum > impetus

  • 4 papula

    papŭla, ae, f. papule, bouton, pustule, éruption.    - papulas observatis alienas, obsiti plurimis ulceribus, Sen. Vita. 28, 4: vous observez les pustules des autres, alors que vous êtes couverts d'ulcères.
    * * *
    papŭla, ae, f. papule, bouton, pustule, éruption.    - papulas observatis alienas, obsiti plurimis ulceribus, Sen. Vita. 28, 4: vous observez les pustules des autres, alors que vous êtes couverts d'ulcères.
    * * *
        Papula, papulae, pen. corr. Bourgeon et bubbe qui vient en la face, Pustule, Eschaubouilleure.

    Dictionarium latinogallicum > papula

  • 5 eruptio

    ēruptĭo, ōnis, f. [erumpo, II.], a breaking out, bursting forth.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    (elephanti) universi eruptionem tentavere,

    Plin. 8, 7, 7, § 21; 16, 10, 19, § 45; 18, 17, 44, § 150 al.—In plur., Plin. 24, 15, 86, § 136.—
    B.
    In partic.
    1.
    In milit. lang., a sally:

    ex oppido eruptionem fecerunt,

    Caes. B. G. 2, 33, 2; 3, 3, 3; 3, 5, 2; 3, 6, 1 et saep.—
    2.
    In medic. lang., concr., a breaking out, eruption of morbid matter, Plin. 23 prooem. 5, § 8; 24, 9, 38, § 63; 20, 7, 26, § 67; 20, 8, 27, § 71; 26, 11, 73, § 120; 28, 6, 18, § 66.—
    3.
    Of a volcano, an eruption:

    Aetnaeorum ignium,

    Cic. N. D. 2, 38, 96.—
    4.
    Of plants, the putting forth, sprouting:

    semen prima eruptione agnoscitur,

    Plin. 18, 17, 44, § 150.—
    II.
    Trop.:

    vitiorum,

    Sen. Clem. 1, 2, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > eruptio

  • 6 conflagratio

    conflagration, burning; (applied to the eruption of a volcano)

    Latin-English dictionary > conflagratio

  • 7 depetigo

    kind of skin eruption; leprosy, scab (L+S)

    Latin-English dictionary > depetigo

  • 8 impetiginosus

    impetiginosa, impetiginosum ADJ
    suffering from impetigo; (pustular skin disease, scaly skin eruption)

    Latin-English dictionary > impetiginosus

  • 9 impetigo

    impetigo; (pustular skin disease, scaly skin eruption); (also on bark of fig)

    Latin-English dictionary > impetigo

  • 10 inpetiginosus

    inpetiginosa, inpetiginosum ADJ
    suffering from impetigo; (pustular skin disease, scaly skin eruption)

    Latin-English dictionary > inpetiginosus

  • 11 inpetigo

    impetigo; (pustular skin disease, scaly skin eruption); (also on bark of fig)

    Latin-English dictionary > inpetigo

  • 12 lichen

    lichen (vegetation growing on trees); skin eruption

    Latin-English dictionary > lichen

  • 13 eruptio

    an eruption, bursting forth / sally, attack, assault

    Latin-English dictionary of medieval > eruptio

  • 14 aphthae

    aphthae, ārum, f., = aphthai, an eruption in the mouth, the thrush, Marc. Emp. 11 (in Cels. 6, 11, written as Greek).

    Lewis & Short latin dictionary > aphthae

  • 15 erysipelas

    ĕrysĭpĕlas, ătis, n., = erusipelas, a reddish eruption on the skin, St. Anthony's fire, erysipelas, Cels. 5, 28, 11 (id. 5, 26, 31 and 33, written as Gr.).

    Lewis & Short latin dictionary > erysipelas

  • 16 exanthema

    exanthēma, ătis, n., = exanthêma, an eruption on the skin, exanthema, Marc. Emp. 19 (in Cels. 5, 28, 15, written as Greek).

    Lewis & Short latin dictionary > exanthema

  • 17 Herculanenses

    Hercŭlānĕum ( Hercŭlānĭum, Plin. 3, 5, 9, § 62; but the modern form Herculanum is not Lat.; in Cic. Att. 7, 3, 1, [p. 848] read Aeculanum; v. Orell. ad loc.), ĕi, n., = Hêrakleion, a town of Campania, situated on the sea-coast, between Naples and Pompeii, and buried along with the latter city by an eruption of Vesuvius, A. D. 79, Mel. 2, 4, 9; Plin. 3, 5, 9, § 62; Sisenn. ap. Non. 207, 9; Liv. 10, 45; Vell. 2, 16, 2; Sen. Q. N. 6, 26 fin.; Flor. 1, 16.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Her-cŭlānĕus ( - lanus), a, um, adj., of or belonging to Herculaneum, Herculanean:

    via,

    Cic. Agr. 2, 14, 36; Plin. 15, 18, 18, § 72; Cloat. ap. Macr. S. 2, 16.—Form Herculanus:

    ficus,

    Cato, R. R. 8, 1:

    via,

    Flor. 4, 8, 6.—
    B.
    Hercŭlānensis, e, adj., the same:

    fundus,

    Cic. Fam. 9, 25, 3; for which absol.: villa in Herculanensi, in the vicinity of Herculaneum, Sen. de Ira, 3, 22. — Subst.: Hercŭlānenses, ĭum, m. plur., the inhabitants of Herculaneum, Herculaneans, Inscr. Grut. 439, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > Herculanenses

  • 18 Herculanensis

    Hercŭlānĕum ( Hercŭlānĭum, Plin. 3, 5, 9, § 62; but the modern form Herculanum is not Lat.; in Cic. Att. 7, 3, 1, [p. 848] read Aeculanum; v. Orell. ad loc.), ĕi, n., = Hêrakleion, a town of Campania, situated on the sea-coast, between Naples and Pompeii, and buried along with the latter city by an eruption of Vesuvius, A. D. 79, Mel. 2, 4, 9; Plin. 3, 5, 9, § 62; Sisenn. ap. Non. 207, 9; Liv. 10, 45; Vell. 2, 16, 2; Sen. Q. N. 6, 26 fin.; Flor. 1, 16.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Her-cŭlānĕus ( - lanus), a, um, adj., of or belonging to Herculaneum, Herculanean:

    via,

    Cic. Agr. 2, 14, 36; Plin. 15, 18, 18, § 72; Cloat. ap. Macr. S. 2, 16.—Form Herculanus:

    ficus,

    Cato, R. R. 8, 1:

    via,

    Flor. 4, 8, 6.—
    B.
    Hercŭlānensis, e, adj., the same:

    fundus,

    Cic. Fam. 9, 25, 3; for which absol.: villa in Herculanensi, in the vicinity of Herculaneum, Sen. de Ira, 3, 22. — Subst.: Hercŭlānenses, ĭum, m. plur., the inhabitants of Herculaneum, Herculaneans, Inscr. Grut. 439, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > Herculanensis

  • 19 Herculaneum

    Hercŭlānĕum ( Hercŭlānĭum, Plin. 3, 5, 9, § 62; but the modern form Herculanum is not Lat.; in Cic. Att. 7, 3, 1, [p. 848] read Aeculanum; v. Orell. ad loc.), ĕi, n., = Hêrakleion, a town of Campania, situated on the sea-coast, between Naples and Pompeii, and buried along with the latter city by an eruption of Vesuvius, A. D. 79, Mel. 2, 4, 9; Plin. 3, 5, 9, § 62; Sisenn. ap. Non. 207, 9; Liv. 10, 45; Vell. 2, 16, 2; Sen. Q. N. 6, 26 fin.; Flor. 1, 16.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Her-cŭlānĕus ( - lanus), a, um, adj., of or belonging to Herculaneum, Herculanean:

    via,

    Cic. Agr. 2, 14, 36; Plin. 15, 18, 18, § 72; Cloat. ap. Macr. S. 2, 16.—Form Herculanus:

    ficus,

    Cato, R. R. 8, 1:

    via,

    Flor. 4, 8, 6.—
    B.
    Hercŭlānensis, e, adj., the same:

    fundus,

    Cic. Fam. 9, 25, 3; for which absol.: villa in Herculanensi, in the vicinity of Herculaneum, Sen. de Ira, 3, 22. — Subst.: Hercŭlānenses, ĭum, m. plur., the inhabitants of Herculaneum, Herculaneans, Inscr. Grut. 439, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > Herculaneum

  • 20 Herculanium

    Hercŭlānĕum ( Hercŭlānĭum, Plin. 3, 5, 9, § 62; but the modern form Herculanum is not Lat.; in Cic. Att. 7, 3, 1, [p. 848] read Aeculanum; v. Orell. ad loc.), ĕi, n., = Hêrakleion, a town of Campania, situated on the sea-coast, between Naples and Pompeii, and buried along with the latter city by an eruption of Vesuvius, A. D. 79, Mel. 2, 4, 9; Plin. 3, 5, 9, § 62; Sisenn. ap. Non. 207, 9; Liv. 10, 45; Vell. 2, 16, 2; Sen. Q. N. 6, 26 fin.; Flor. 1, 16.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Her-cŭlānĕus ( - lanus), a, um, adj., of or belonging to Herculaneum, Herculanean:

    via,

    Cic. Agr. 2, 14, 36; Plin. 15, 18, 18, § 72; Cloat. ap. Macr. S. 2, 16.—Form Herculanus:

    ficus,

    Cato, R. R. 8, 1:

    via,

    Flor. 4, 8, 6.—
    B.
    Hercŭlānensis, e, adj., the same:

    fundus,

    Cic. Fam. 9, 25, 3; for which absol.: villa in Herculanensi, in the vicinity of Herculaneum, Sen. de Ira, 3, 22. — Subst.: Hercŭlānenses, ĭum, m. plur., the inhabitants of Herculaneum, Herculaneans, Inscr. Grut. 439, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > Herculanium

См. также в других словарях:

  • Éruption de l'Eyjafjöll en 2010 — Vue du panache volcanique s élevant au dessus du volcan le 17 avril 2010 au cours de la seconde phase éruptive. Localisation Pa …   Wikipédia en Français

  • éruption — [ erypsjɔ̃ ] n. f. • 1355; lat. eruptio, de eruptus, supin de erumpere 1 ♦ Méd. Apparition de lésions cutanées, en général multiples; ces lésions. ⇒ efflorescence, énanthème, exanthème, poussée, rash. Éruption de furoncles, de boutons. Éruption… …   Encyclopédie Universelle

  • Eruption column — over Mount Pinatubo in the Philippines An eruption column consists of hot volcanic ash emitted during an explosive volcanic eruption. The ash forms a column rising many kilometres into the air above the peak of the volcano. In the most explosive… …   Wikipedia

  • Eruption du mont Saint Helens en 1980 — Éruption du mont Saint Helens en 1980 Éruption du volcan le 18 mai 1980. L’éruption du mont Saint Helens en 1980, dans l État de Washington, est l’éruption volcanique la plus importante jamais enregistrée aux États Unis dans les 48 États conti …   Wikipédia en Français

  • Éruption de 1980 du Mont Saint Helens — Éruption du mont Saint Helens en 1980 Éruption du volcan le 18 mai 1980. L’éruption du mont Saint Helens en 1980, dans l État de Washington, est l’éruption volcanique la plus importante jamais enregistrée aux États Unis dans les 48 États conti …   Wikipédia en Français

  • Éruption du mont saint helens en 1980 — Éruption du volcan le 18 mai 1980. L’éruption du mont Saint Helens en 1980, dans l État de Washington, est l’éruption volcanique la plus importante jamais enregistrée aux États Unis dans les 48 États conti …   Wikipédia en Français

  • Éruption de la montagne Pelée en 1902 — Éruption de la montagne Pelée du 8 mai 1902 Vue de la nuée ardente sur Saint Pierre. Localisation Pays …   Wikipédia en Français

  • Éruption du Merapi en 2010 — Localisation Pays  Indonesie !Indonésie Volcan Merapi …   Wikipédia en Français

  • Éruption du Piton de la Fournaise en avril 2007 — Coulées de lave lors de l éruption du Piton de la Fournaise en avril 2007. Localisation Pays …   Wikipédia en Français

  • Éruption de l'Eyjafjöll en 1821 — Localisation Pays  Islande Volcan Eyjafjöll Zone d activité …   Wikipédia en Français

  • Eruption de la montagne Pelee en 1902 — Éruption de la montagne Pelée en 1902 Alfred Lacroix, La montagne Pelée et ses éruptions. Paris, Masson et Cie, 1904. L éruption de la montagne Pelée en 1902 détruisit entièrement Saint Pierre en Martinique, alors préfecture de la Martinique,… …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»